Death Road!!!!!

Uiteraard een kort nachtje maar dat maakt geen moer uit want vandaag gaan we de Death Road doen, dus adrenaline zat in het lijf van Mikey. Deze downhill mountainbike trek gaat over "the world's most dangerous road" en gister zater er 2 meiden met een gebroken been in ons hostel dus dit wordt lachen! We gaan met de best aangeschreven organisatie Gravity en verzamelen vroeg in the English pub. We gaan met onze groep in een busje snel de berg op. We starten op 4700 meter hoogte. Wat is Mikey weer een lucky bastard, het weer is vandaag perfect, strakblauwe lucht! En wat een uitzicht en omgeving hier!!! Na een voorlichting over alle do's&don'ts en alle gevaren krijgen we onze mountainbikes, echt top fietsen. Hierboven is het behoorlijk koud ondanks het perfecte weer. We beginnen eerst een heel stuk op de snelweg en gaan echt echt als een malle naar beneden! Super gaaf om door dit berggebied te crossen. Als NL-er is Mikey toch wel in het voordeel als ervaren fietser, Mikey blijkt een talentvolle afdaler te zijn want ik raas iedereen voorbij. Na een km of 14 zijn we allemaal redelijk gewend aan de omgeving, de hoogte, de fietsen en de snelheid. Dan krijgen we de optie of we 8 km willen fietsen met gedeeltes klimmen of gaan chillen in de bus. Uiteraard gaat Mikey bikkelen, het grootste gedeelte blijkt downhill te zijn maar ook een paar pittige klimmen. Binnen een paar minuten ben ik compleet buiten adem, die hoogte zal niet snel wennen bij inspanning. Dan komen we bij het begin van de Death Road. Dit is uiteraard geen geasfalteerd pad, maar een weg vol met stenen en losliggende rotsen. We krijgen nog wat laatste waarschuwingen en tips en dan gaan we uiteindelijk. Deze weg is 42 km downhill, rechts zijn rotswanden en links zijn hele diepen afgronden en de weg is heel slingerig met allerlei bochten. We doen elke keer stukjes van een paar km waarna we weer verzamelen als groep. De gids voorop en het busje met onze spullen achter af en 1 gids die vaak vooruit gaat om foto's en video's te nemen. Even zoeken naar woorden hoor....... Wat is dit FUCKING VET!!!!! Het eerste ritje is ff aftasten maar vanaf dan is het volle bak gaan! Je voelt een enorm vertrouwen in je fiets en dat zorgt ervoor dat het competatieve in Mikey naar boven komt en Mikey gaat dus elke rit de uitdaging aan de gids bij te houden en dat lukt elke keer. Onze Boliviaans-Amerikaanse gids noemt me na elke rit "the beast" hahahahaha waarna ik een welverdiende boks van mijn maat krijg! Mikey heeft een nieuwe hobby, dit is echt het vetste wat ik deze trip heb gedaan! Onderweg stoppen we bij de meest waanzinnige uitzichten om foto's te nemen tijdens de rustmomenten. Er volgen ook stukken onder watervallen door, door ondiepe riviertjes, Mikey is een meer dan gelukkig mannetje! Ik rij de hele dag met een dikke vette smile rond :-) En is het nou gevaarlijk??? Euhhh ik kan moeilijk ontkennen dat er niks kan gebeuren, want we halen snelheden van 50 tot 55 km per uur als je naar beneden raast, de weg ligt vol stenen en rotsen, de bochten zijn behoorlijk scherp soms, de afgronden zijn prachtig maar zo rond de 400 meter diep, er is verkeer onderweg en ja er zijn hier behoorlijk wat mensen die het niet overleefd hebben...... Maar als je geen malle dingen gaat doen, niet te overmoedig wordt en luistert naar de gidsen, dan gebeurt er niet snel iets (is mijn mening). Al moet ik wel zeggen dat er een Ier uit onze groep in een greppel klapt, die heeft dus nog mazzel. We dalen urenlang naar beneden, wat een belevenis! Eenmaal beneden is iedereen laaiend enthousiast, wat een ervaring! Dan krijgen we nog de optie om te gaan ziplinen. Dat heeft Mikey nog nooit gedaan en nu we toch weer lekker bezig zijn om de adrenaline te voelen kan dat er ook nog wel bij! Het ziplinen gaat in drie stukken van in totaal over 1,5km over de diepe afgronden. De eerste 2 doe ik solo en misschien komt het door het skidiven, paragliden en the Death Road die ik nu gedaan heb, maar echt heel spectucalair vind ik het niet, het is absoluut leuk om te doen en ik kan nu met droge ogen beweren: Mikey heeft geen hoogtevrees meer. Na het ziplinen vallen we bijna om van de honger en gaan we gelukkig lunchen in een soort dierentuin met tropische vogels, aapjes, schilpadden en een kaaiman. Echt een briljante trip dit! Als afsluiter drink ik met mijn maten een biertje, poolen en tafeltennissen wat en eten een heerlijke steak in het heerlijke steakhouse. Life's good!