Verdwalen in de Valley en ziek worden

Na een heerlijke nachtrust en douche chillen we 's ochtends weer lekker in de tuin van het hostel. Vandaag zijn we wat leuke dingen van plan. Vanmiddag mountainbikes huren om naar the Death Valley en Moonvalley te gaan, dan vanavond sterrenkijken met een astrologisch bedrijf en vannacht naar een woestijnfeestje. We huren de mountainbikes en gaan op pad met zn vieren. Er staat een harde wind zeker als we op de open vlakte fietsen. We gaan eerst naar een zoutwater meer om te zwemmen, schijnt net zo iets te zijn als de Dode Zee, dus dat je blijft drijven. Na een pittig biketochtje komen we aan bij het meer, wij omgekleed om het water in te gaan, nou no way!!! Steenkoud..... Marieke is de enige bikkel haha. Dan gaan we richting the Moonvalley. Het gaat erom hangen of we de zonsondergang gaan halen. De weg erheen is erg zwaar door de tegenwind. Marieke haakt af en gaat terug naar het plaatsje. Wij schakelen nog een tandje bij maar dan blijkt dat het te ver is naar the Moon Valley, een gids geeft aan dat the Death Valley wel haalbaar is. Dus wij als een dolle die kant op. We weten alleen niet precies waar we heen moeten dus gaan op ons gevoel af. We komen in een gedeelte met allerlei hele hoge rotsen en zandbergen. Op een gegeven moment wordt het zand te mul dus smijten we onze mountainbikes aan de kant. Dan lopen we een heel stuk omhoog door het mulle zand. We houden hoop dat we na elke bocht uitzicht krijgen over de Valley maar helaas, weer een bocht en weer een bocht. Het uitzicht en de zonsondergang waar we lopen is best mooi maar we verwachten tevergeefs een mooier uitzicht. Dit lopen is een slijtageslag en ineens krijgt Mikey me toch een krampaanval in zijn bovenbenen! Loop ik daar als een kerel van 80 hahaha. We geven het op en gaan terug naar beneden om onze fietsen te pakken en terug te gaan. We worden door wat verdwaalde locals gewaarschuwd dat onze fietsen weleens weg zouden kunnen zijn. Gelukkig zijn ze er nog. De zon is nu onder en het koelt snel af. Gelukkig is alles nu bergafwaarts dus we zijn zo terug in t hostel. Mikey komt echt helemaal naar de rattuh terug en ik voel me ineens heel beroerd. Ik ga ff op bed liggen en probeer daarna wat te eten, dat gaat er echt niet in. Ik voel me heel misselijk en heb het ijskoud. Volgens mij een koorstaanvalletje, zeker ook gezien de krampoverschijnselen. Ik duik mijn bedje snel in en helaas geen sterrenkijken en woestijnfeestje voor Mikey :-(